Όσα μου έχτισες, τα έχεις πια γκρεμίσει
κι απ’ τα χαλάσματά μου φύγε μακριά,
η προδοσία σου με έχει τυραννήσει
και δεν υπάρχει για μένα γιατρειά,
όσα μου έταξες, γκρεμίσανε, χαθήκαν,
σαν να `ταν χάρτινα παλάτια στο βοριά.

Απολογία σου ζητώ, απολογία,
γιατί με άφησες να ζω στην αγωνία,
απολογία σου ζητώ, απολογία,
γιατί με έριξες να ζω στην ασωτία.

Το κάθε χάδι σου, φαρμάκι και μαχαίρι,
που την καρδιά μου σκίζει κάθε δειλινό,
έχεις χαράξει με το δικό σου χέρι
της ασωτίας μου το δρόμο τον κακό,
την προδοσία σου μια μέρα θα πληρώσεις,
θα δώσεις λόγο κάποια μέρα στο Θεό.

Απολογία σου ζητώ, απολογία,
γιατί με άφησες να ζω στην αγωνία,
απολογία σου ζητώ, απολογία,
γιατί με έριξες να ζω στην ασωτία.