Έξω απ’ την πόρτα σου το φως, κόκκινο αστέρι
μπαίνω στο χολ και περιμένω στη σειρά
μες στο σαλόνι σου φαντάροι σαν ασκέρι
φεύγω για να ξανάρθω άλλη φορά

Σε λένε Μπέμπα, Γενοβέφα, Κομνηνή
σ’ έχω στα μάτια μου γυμνή να με κοιτάζεις
δασκάλα του έρωτα σε οίκο ανοχής
όνειρο γλυκό και με τρομάζεις

Μέσα στην κάμαρα ακίνητος δεν ξέρω
αν πρέπει τώρα να σ’ αγγίξω ή να κρυφτώ
θέλω, μα δεν μπορώ ακόμα να προφέρω
πως θέλω στο κορμί σου μέσα να χαθώ