Τώρα είσαι μια φωτογραφία
σ’ ένα τοπίο που δεν βλέπω καθαρά
κοιμάσαι ατέλειωτα κι έχω μια απορία
πως δεν ξυπνάς έστω και μια φορά

Κι αυτό που στο μυαλό μου μένει
άνυδροι κήποι ξεχασμένοι
στα βάθη των ματιών σου
μα κείνο που με συγκλονίζει
η μέλισσα που τριγυρίζει
τη γύρη των χειλιών σου

Τώρα είσαι πια ένα χαρτάκι
σε μια κορνίζα κρεμασμένη στη γωνιά
κοιτάς αδιάφορα και μοιάζεις με παιδάκι
που δεν μπορεί να ζει στην παγωνιά