Δεν λογαριάζω τον χρόνο, δεν είμαι τόσο χαζός
Απλά με σκίζει η ανάγκη, να νιώσω πιο ζωντανός
Δε με τρομάζει ο κόσμος, μα με τρομάζει το φως
Που ξεσκεπάζει το μίσος, και νιώθω τόσο τρελός
Κι είναι φορές που απλά εκτροχιάζομαι
Σαν τρένο που περνά και δεν υπάρχει καν σταθμός
Κι είναι φορές που απλά εκτροχιάζομαι
Σαν δάκρυ που κυλά και δεν υπάρχει τελειωμός
Τρέχω σαν τρελός, τριγυρίζω πάλι ώσπου να βρω το πως (φως)
Θα αλλάξει η οργή μου σε κάτι που να χει φως
Με τρυπάνε μα δεν αισθάνομαι