Zω σε μια άδεια πόλη, πόλη με σκιάχτρα που δε μιλάνε
Ξέρω θα έρθει το τέλος, θα με σκοτώσουν και θα γελάνε

Τεντώνονται τα χέρια μου, δεμένα απ’την μιζέρια τους
Και τώρα θα με κάνουνε να γίνω ένα σκιάχτρο
Με αδειάζουνε σαν θάνατο, με στήνουν σαν αθάνατο
Με αφήνουνε να ξεψυχώ, να νιώθω σαν το σκιάχτρο

Και τους κοιτάω με μάτια δακρυσμένα
Ματιά που αυτοί ποτέ δεν είχαν ανοιγμένα

Ζούσα σε μια άδεια πόλη, πόλη πνιγμένη μέσα στο ψέμα
Ξέρω ήρθε το τέλος, κλείνω τα μάτια, δεν έχω δέρμα

Τεντώσανε τα χέρια μου, δεμένα απ’την μιζέρια τους
Και μ’ άφησαν να στέκομαι, το σκιάχτρο να τους κάνω
Με αδειάσανε σαν θάνατο, με στήσαν σαν αθάνατο
Δεν ήμουν όμως σαν κι αυτούς και τώρα θα πεθάνω

Δεν ανασαίνω, τα μάτια μου κλεισμένα
Ματιά που αυτοί ποτέ δεν είχαν δακρυσμένα