Είσαι εδώ
κήπος μυστικός
καλοκαιρινός,
σαν να ξημερώνει η μέρα
σε κοιτώ
το δωμάτιο είναι μικρό
και τα χέρια σου φιλά
μια αχτίδα από τα αστέρια
μια αγκαλιά απ `τα απέναντι βουνά
φτάνει η πρωινή δροσιά
τα παράθυρα ανοίγουν στο φως
ένας κόσμος σιωπηλός
ένας τοίχος φωτεινός
τη σκιά σου εκεί παγώνει.
θα ‘ρθει
σαν αόρατη στιγμή
ίσως φύγεις πια κι εσύ
μια προσωρινή γραμμή
ένα σύννεφο που σβήνει
μια φωνή