Πάρε τους δρόμους τ’ ουρανού κι έλα Μοναστηράκι.
Πες «γεια χαρά» του ωκεανού και μπες στο ποταμάκι.

Μάινα τα πανιά και δίχως χάρτη
Και ο Αη Τεμπέλης στο κατάρτι!

Ρετάλι της ανατολής στης μνήμης το στημόνι,
Που δίνεις τράτο της ζωής εκεί, που λες, τελειώνει.

Έξι μέρες μπρούμυτα, νισάφι!
Κι άλλη μια μες στ’ άπιαστο χρυσάφι!

Ο Βάνιας παίζει ακορντεόν και οι θεοί αράδα
Και στα χεράκια του ο Σαμψών σηκώνει την Ελλάδα.

Τούτ’ η ζήση, αν θέλεις να μη λιώσει,
Βγάλ’ τη στο σεργιάνι, να παλιώσει