Ανήφορο θα πάρω ν’ ανέβω στο βουνό,
στην πλάτη μου θα σύρω για σένα το σταυρό,
τις θάλασσες θα σκίσω, τον κόσμο θα ρωτώ,
θλιμμένο θα με βρίσκει το μα’ρο δειλινό.

Να ρωτήσω τώρα ποιον
που να βρίσκεσαι αν ξέρει
που έφυγες μια χαραυγή
και δε σ’ είδε ούτ’ ένα αστέρι.

Σβήνει η βροχή τα βήματά μου
κι ο δρόμος πού θα βγει για μένα πια,
πίνει το χώμα τα δάκρυά μου
και τα όνειρά μου για σένα τα πήρε ο βοριάς.

Έριξες μες στη φωτιά
τις γλυκές μας αναμνήσεις,
μα υπάρχει και Θεός
και ίσως να σε τιμωρήσει,
κι ίσως να σε τιμωρήσει,
και ίσως να σε τιμωρήσει.

Ανήφορο θα πάρω ν’ ανέβω στο βουνό,
στην πλάτη μου θα σύρω για σένα το σταυρό,
για σένα το σταυρό, για σένα το σταυρό.