Τα δικά μας τραγούδια δεν ηχούν χαρωπά
τα δικά μας τραγούδια ο βοριάς τα κτυπά
δεν μιλάνε γι’ αγάπες και καυμούς γλυκερούς
είναι ναύτες που μπαρκάραν με χειμώνες σκληρούς

Τα δικά μας τραγούδια είναι πόνος κρυφός
τα δικά μας τραγούδια δεν τ’ ακούει ο Θεός
δίχως να `χουνε ύμνους κι αλληλούια πολλά
είναι πλοία στο κύμα με σχισμένα πανιά

Τα δικά μας τραγούδια δε χαϊδεύουν αυτιά
δεν μιλάνε γι’ αγάπες στη χρυσή αμμουδιά
τα δικά μας τραγούδια είναι άσπρα κουτιά
νεκροκασιά με λουλούδια και χελιδόνια παιδιά

Τα δικά μας τραγούδια δεν τα είπε κανείς
είναι μόνο τραγούδια της δικής μας φωνής
τα δικά μας τραγούδια έχουν στίχους πικρούς
είναι άντρες που πέσαν σε πουτάνες καιρούς