Κατάρα με δέρνει βαρειά
γι’ αυτό δε γνωρίζω χαρά,
με μαύρη αλυσσίδα η μαύρη μου μοίρα
εκεί που πονώ με χτυπά,
με μαύρη αλυσσίδα η μαύρη μου μοίρα
εκεί που πονώ με χτυπά.

Κοντεύει η ψυχή μου να βγει,
γαλήνη δε βρίσκω στη γη,
κι η πρώτη μου αγάπη με πότισε δάκρυ,
με ρήμαξε κι έχει χαθεί,
κι η πρώτη μου αγάπη με πότισε δάκρυ,
με ρήμαξε κι έχει χαθεί.

Αχ! αχ! πώς να μην πονώ,
μες στη ζωή μόνο καημοί
και στεναγμοί με κομματιάζουνε
κι ό,τι ποθώ και λαχταρώ,
οι συμφορές μου το ρημάζουνε.

Κοντεύει η ψυχή μου να βγει,
γαλήνη δε βρίσκω στη γη,
κι η πρώτη μου αγάπη με πότισε δάκρυ,
με ρήμαξε κι έχει χαθεί,
κι η πρώτη μου αγάπη με πότισε δάκρυ,
με ρήμαξε κι έχει χαθεί.

Αχ! αχ! πώς να μην πονώ,
η γρουσουζιά η φοβερή
που μ’ έχει βρει δεν υποφέρεται,
αφού κι αυτήν που αγαπώ
στον κόσμο αυτόν άλλος την χαίρεται.

Κατάρα με δέρνει βαρειά
γι’ αυτό δε γνωρίζω χαρά,
με μαύρη αλυσίδα η μαύρη μου μοίρα
εκεί που πονώ με χτυπά,
με μαύρη αλυσίδα η μαύρη μου μοίρα
εκεί που πονώ με χτυπά.

Κοντεύει η ψυχή μου να βγει,
γαλήνη δε βρίσκω στη γη,
κι η πρώτη μου αγάπη με πότισε δάκρυ,
με ρήμαξε κι έχει χαθεί,
κι η πρώτη μου αγάπη με πότισε δάκρυ,
με ρήμαξε κι έχει χαθεί, με ρήμαξε κι έχει χαθεί.