Σβήσανε τ’ άστρα τ’ ουρανού
Κρύφτηκε το φεγγάρι
Κι η νύχτα απόψε ότι πιω
Να πιει κι αυτή γουστάρει

Κι άμα στερέψει το γυαλί
Σε μια γωνιά θ’ αράξω
Και μ’ όση δύναμη μπορώ
Ζωή θα σου φωνάξω

Δεν ξανακάνω όνειρα
Όσα παλάτια κι αν έχω χτίσει
Γίναν φύλλα στο Βοριά
Κι όσες αγάπες έχω γνωρίσει
Μου ’χουν ματώσει την καρδιά.

Ένα βιβλίο αδειανό
Είναι η ζωή μου όλη
Κι η λαβωμένη μου καρδιά
Μια κουρσεμένη πόλη
Πάλι στα δυο θα κοπώ
Κι άλλη μια νύχτα λιώμα
Μου `κανες στάχτη τη ζωή
Μα σ’ αγαπώ ακόμα