Από ’κει που πέθαινες για μένα
το μηδέν για σένα ξαφνικά
πήρες πια το δρόμο σου
θέλεις και το χρόνο σου
να σε καταλάβω μου ζητάς
φεύγεις κι ούτε καν με χαιρετάς

Σαν δεν ντρέπεσαι να με παρατάς
μέχρι χθες μου’λεγες πόσο μ’αγαπάς
με κατηγορείς για διπλή ζωή
σαν δεν ντρέπεσαι να μιλάς εσύ

Το δικό σου μόνιμα θα κάνεις
ό, τι σου κατέβει στο μυαλό
εγώ πες μου τι σου φταίω
να πονάω και να κλαίω
να πληρώνω μόνιμα εγώ
κάθε σου εφήμερο δεσμό

Τι πάει να πει τελικά
αίσθημα αθώο
για την καρδιά μου έχεις πια
ποινικό μητρώο
ζητάς τα ρέστα εσύ που αφήνεις
πάντα χρέη στην αγάπη αυτή
Σαν δεν ντρέπεσαι να μιλάς εσύ