Πάλι η νύχτα με κερνάει, πάλι θάνατο,
πίνω στάλα στάλα τη φωτιά,
πού `ναι το φιλί σου, το φιλί τ’ αθάνατο,
δως το μου να ξυπνήσω, δως το μου να μεθύσω
κι απ’ την αρχή ν’ αρχίσω,
δως το να πέσουν τ’ άστρα και του κορμιού τα κάστρα,
ψυχή μου ξελογιάστρα.

Έλα πάλι στ’ όνειρό μου, έλα σαν φωτιά,
έλα να μου κάψεις την καρδιά,
έλα να με ταξιδέψεις, έστω μια στιγμή,
στο παραδεισένιο σου κορμί.

Πάλι η νύχτα με κερνάει, πάλι θάνατο
και σε χάνω μέσα στους καπνούς,
χίλιες δυο φορές πεθαίνω κάθε Σάββατο,
χίλιες φορές ματώνω, πίνω και με σκοτώνω,
αχ! μη μ’ αφήνεις μόνο,
χίλιες φορές πονάω, χίλιες πληγές μετράω,
για χάρη στο ζητάω.

Έλα πάλι στ’ όνειρό μου, έλα σαν φωτιά,
έλα να μου κάψεις την καρδιά,
έλα να με ταξιδέψεις, έστω μια στιγμή,
στο παραδεισένιο σου κορμί.