Η τρέλα που, με κυριεύει, και μ’ οδηγεί, στη γυμνή αλήθεια σου
Τα μάτια σου, που με κυκλώνουν, σαν πέφτει η νύχτα από παντού

Όλα αυτά, είναι μια αλήθεια, μια ιστορία που τη ζω
Κι ας μη μ’ αρέσουν, τα παραμύθια, εγώ μέσα σε ένα τώρα ζω

Η νύχτα πέφτει, κι ο ήλιος χάνεται, και μένω μόνος στο σταθμό
Και δε ρωτάω, πια τι συμβαίνει, κι ας μη γνωρίζω τι θα δω

Μια ιστορία, απ’ τα παλιά, με κυνηγάει και μ’ οδηγεί στο πουθενά
Κι ας μη γνωρίζω, πια τι συμβαίνει, πέφτω στη θάλασσα και σηκώνω πανιά

Όλα αυτά, είναι μια αλήθεια, μια ιστορία που τη ζω
Κι ας μη μ’ αρέσουν, τα παραμύθια, εγώ μέσα σε ένα τώρα ζω