Στέκομαι ακόμα εδώ και σε κοιτάω στα μάτια
Γιατί τα ρίχνεις στο χώμα κοίτα και λίγο ουρανό
Τέλειωσαν μια και καλή όλα τα όμορφα βράδια
κρατάω αυτά και όλα τ’ άλλα τα πνίγω στον καπνό

Άντε να πας στο καλό στην ευχή του Θεού
Να γίνεις ότι λαχταράς όμως μακριά από μένα
Εγώ θα μείνω εδώ με τον καιρό να φιλιώσω
και να ξεμπλέξω με τη μοναξιά όσα είχα μπερδεμένα

Τα γ@μημέν@ μην με ρωτάς να σου πω
πως καταφέρνουν καμιά φορά να γίνουν και δάκρυ
σαν άτιμο, άσχημο, ανθεκτικό τρωκτικό που ότι κι αν γίνει
ξέρει πάντα να βρίσκει την άκρη

Τίποτα δεν κυνηγά αράζω κοντά μου μείνε κοντά σου κι εσύ
και κάνε ότι θες πισωγυρίσματα και γκρίνιες
δεν αντέχει η καρδιά μου
στο σήμερα κατοικώ και αδιαφορώ για το χτες

Και με άφησαν κι άφησα γίναν τραγούδια
έγινα αριθμός, δαίμονες κι αγγελούδια
τι κι αν πήραν κομμάτι μου το `χα περίσσιο
σαν αλάτι από νερό πελαγίσιο

Ότι μ’ άφησε πίσω δε θα διεκδικήσω
Εδώ είναι η θέση μου και δω θα μ’ αφήσω
Ότι άφησα πίσω δε θα διεκδικήσω
Εκεί είναι η θέση του και εκεί θα τ’ αφήσω

Ότι μ’ άφησε πίσω, πίσω θα το αφήσω
Μια φορά θα μεθύσω κι ύστερα θα το σβήσω
Ότι άφησα πίσω δε θα διεκδικήσω
Τι κι αν πήρε κομμάτι μου το `χα μάγκα περίσσιο

Όσα αφήνω πίσω αφού με κάνεις και λυγίζω
Στα γόνατα να πέφτω να γκρεμίζω ότι χτίζω
Να ζωγραφίζω στον καμβά μου τον γκρίζο
Να μην βροντίζω με ιδέες ωραίες στο κάθετι που επιζώ
Κι ότι άσχημο μου μαγειρεύουνε να μην μυρίζω

Αφήνω πίσω ότι με κάνει να σβήσω
τη φωτιά που καίει κάτω από τις παλάμες μου
Δύσκολο κάποιες φορές γι’ αυτό φορώ το κράνος μου
... κάνε στράφι πάνω μου

Πάνω που νόμιζα πως όλα καλά
Είχα πιστέψει πως όλα θα είναι ρόδινα
Κάτι συνέβει και έτσι αγρίεψαν τα φρόνιμα
Έπειτα είπα να το πω ότι ...
Αλλιώς θα ήμουν τώρα νεκρός
Και όπως ξέρεις την ζωή την γουστάρω σαν τρελός
Σαφώς είναι θεϊκός πειρασμός μα τι να κάνεις
έπρεπε να σταματήσει ο ποταμός των δακρύων
Να νιώθω μείον σε ένα πλήθος ηλιθίων
και προπάντων στο δικό μου περιβάλλον
Μάλλον δεν είμαι σαν τον άλλο πανέτοιμος
Αλλά σκληρός είμαι οπότε

Ότι μ’ άφησε πίσω δε θα διεκδικήσω
Εδώ είναι η θέση μου και δω θα μ’ αφήσω
Ότι άφησα πίσω δε θα διεκδικήσω
Εκεί είναι η θέση του και εκεί θα τ’ αφήσω

Ότι μ’ άφησε πίσω, πίσω θα το αφήσω
Μια φορά θα μεθύσω κι ύστερα θα το σβήσω
Ότι άφησα πίσω δε θα διεκδικήσω
Τι κι αν πήρε κομμάτι μου το `χα μάγκα περίσσιο