Χιλιάδες μάτια που κοιτούν
πάνω απ’ την πόλη
το ίδιο όνειρο κυνηγάνε όλοι
της ιστορίας τους δεν είμαι γόνος
κι απ’ ότι φαίνεται δεν είμαι μόνος

Στο παιχνίδι τους αυτό δε θα παίξω
θ’ αντέξω, θα μείνω απ’ έξω
Στο κυνήγι τους αυτό δε θα παίξω
κι αν πέσω θα σηκωθώ μα δε θα τρέξω

Δε θα τρέξω
δε θα παίξω
Κι αν πέσω
θα σηκωθώ
μα δε θα τρέξω

Θα `θελα να `ξερα που πάνε
και γιατί τόσο γρήγορα ξεχνάνε
πόσο γρήγορα ξεχνάνε...

Δεν ήμουνα ποτέ παιδί των σκύλων
Δε θα με κάνουνε φίλο των φίλων
Δε θα κατέβω στην επόμενη στάση
κι ας με σπρώχνουν ανυποψίαστοι κομπάρσοι

Είμαι από ‘δω και εδώ θα μείνω
να με κουνήσουν από ‘δω δεν τους αφήνω

Θα `θελα να `ξερα που πάνε
και γιατί τόσο γρήγορα ξεχνάνε

Δε θα τρέξω
θα μείνω απ’ έξω
Κι αν πέσω
θα σηκωθώ
μα δε θα τρέξω