Δεν το ‘γραφε στα χέρια σου ούτε στο κούτελο σου
άλλοι μου το `παν δυστυχώς το μυστικό σου
Kι αφού κυλούσε μέσα σου θα ’μουν το γιατρικό σου
μια στάλα από τη μπέσα σου και μια απ’ το όνειρό σου

Δεν έμενε στα χνάρια σου ούτε στον κουρνιαχτό σου
δεν το ’βλεπα στα μάτια σου κρυφό σαν φυλαχτό σου
Kι απ’ το κυνήγι της χαράς κι από το ξόδεμα σου
έμαθες λίγο ν’ αγαπάς και τη σπορά σου

Bρε ανάθεμα τη λεβεντιά το νιόβγαλτο το ψέμα
εμάς μας έφερε κοντά μια στάλα αίμα
Xρωστάω κάτι τ’ ουρανού και μια του χάρου μασατιά
κι όσα μου άφησες στο νου τα ’ριξα ήδη στη φωτιά

Δεν το ’γραφε στα χέρια σου ούτε στο κούτελο σου
άλλοι μου το παν δυστυχώς το μυστικό σου
Κι αφού κυλούσε μέσα σου θα ’μουν το γιατρικό σου
μια στάλα από τη μπέσα σου και μια απ’ το όνειρό σου