Το σώμα του Αλκιβιάδη ανασηκώθηκε.
Απέκτησε κεφάλι αρχαϊκό
και μπήκε ευθύς σ' ένα περίπτερο
για να πουλάει τσιγάρα.
Μα η κάψα του καλοκαιριού
και οι ρυθμοί που παίζαν οι γειτόνοι,
δεν τον αφήναν σε ησυχία.
Γι αυτό τις νύχτες και ιδιαίτερα τις ώρες τις μικρές,
έβγαζε όλα τα ρούχα του
κι έτσι όπως ήτανε γυμνός,
χόρευε στην μικρά πλατεία ατέλειωτα,
ώσπου να ξημερώσει.


Στην πλατεία
καίει ο πυρετός
Ένα αγόρι
πετάει σαν αητός.

Μας χαρίζει τραγούδια και καπνό
δεν μιλάει μα κοιτά τον ουρανό.

Στην πλατεία
γέρνουν οι μυρτιές
μα τ’ αγόρι
πηδάει μες τις φωτιές.

Το τραγούδι
σβήνει στον καιρό
μα τ’ αγόρι
κλέβει το χορό.

Το κεφάλι θα κόψω απ’ το λαιμό
να το βλέπω μες στ’ όνειρο χλωμό.

Χελιδόνι
Φύγε στο Νοτιά
Ξημερώνει
έσβησε η φωτιά.