Ο φόβος σκίζει το μυαλό μου σε κύματα.
Η ψυχή μου σφίγγεται απ’ αβάσταχτη αγωνία.
Ακούω την ανάσα απ’ τα έγκατα της γης
να παγώνει απ’ το βήμα του θανάτου.

Ο μέγας φόβος πλησιάζει.
Η ώρα που θα γίνουμε όλοι μάρτυρες της φρίκης.
Όσα καταστρέψαμε στην άγνοια
ήρθαν να στοιχειώσουν τις ζωές μας.

Ο μέγας φόβος θ’ αλλάξει τα χρώματα.
Θα κολυμπήσουν τα πάντα μέσα στο αίμα.
Κολασμένες μορφές που ξανά θα ξυπνήσουν
θα ουρλιάζουν σ’ αηδιαστικούς ρυθμούς.
Οι ψυχές μας θα πέφτουν βροχή μες την άβυσσο.
Η ζωή θα βυθίζεται σ’ ατέλειωτο κενό.

Ο φόβος σκίζει το μυαλό μου σε κύματα.
Η ψυχή μου σφίγγεται απ’ αβάσταχτη αγωνία.
Ακούω την ανάσα απ’ τα έγκατα της γης
να παγώνει απ’ το βήμα του θανάτου.

Ο μέγας φόβος πλησιάζει.
Η ώρα που θα γίνουμε όλοι μάρτυρες της φρίκης.
Όσα καταστρέψαμε στην άγνοια
ήρθαν να στοιχειώσουν τις ζωές μας.

Κομμάτια του έχουμε όλοι μέσα μας.
Παρανοϊκοί βασιλιάδες, αυτοδιορισμένοι θεοί
οπαδοί σε θρησκείες, νοοτροπίες και ηγέτες
που θα φτιάξουν απ’την άγνοια μια καινούρια γένεση
μόλις ονομάσουμε τον τελικό συνδυασμό.
Όλα όσα υπήρξαν θα χαθούν μες το κενό.