Μέσα στη νύχτα περπατάω μοναχός
κι είν’ τα βήματα βαριά και μεθυσμένα,
εσύ δεν είσαι στο πλευρό μου δυστυχώς
κι ο ουρανός, θαρρείς, χαμήλωσε για μένα,
εσύ δεν είσαι στο πλευρό μου δυστυχώς
κι ο ουρανός, θαρρείς, χαμήλωσε για μένα.

Κλέβω φως απ’ το φεγγάρι να φωτίσω την καρδιά
που `χει φύγει από κοντά μου κι έχει πάει μακριά,
της ζητάω να γυρίσει, την ζητώ κάθε βραδιά
ουρανός που θα φωτίσει και θα σβήσει τα παλιά.

Και τα χαράματα με βρήκαν τα παιδιά
χαμένο, μόνο, στα δικά σου σκαλοπάτια,
μ’ ένα παράπονο που καίει την καρδιά
κι ο ουρανός στάζει βροχή μέσα στα μάτια,
μ’ ένα παράπονο που καίει την καρδιά
κι ο ουρανός στάζει βροχή μέσα στα μάτια.

Κλέβω φως απ’ το φεγγάρι να φωτίσω την καρδιά
που `χει φύγει από κοντά μου κι έχει πάει μακριά,
της ζητάω να γυρίσει, την ζητώ κάθε βραδιά,
ουρανός που θα φωτίσει και θα σβήσει τα παλιά.