Τα φώτα σβήνουν, πέφτει η αυλαία
και ξάφνου εσύ, μικρή και ωραία
είσαι μονάχη, ψάχνεις για κάτι
γυρνάς και κοιτάς και γελάς

Και έχει ο ουρανός στο χρώμα
κάτι απ’ τη δική σου εικόνα
όποτε σε παίρνει η αυγή

Κάθε νύχτα σαν σκιά
να σέρνεσαι κοντά και μακριά μου
φεύγεις δακρυσμένη το πρωί

Θα περιμένω κι αυτό το βράδυ
για μια ματιά, για ένα σου χάδι
πως θα περάσει και τούτη η μέρα
να κλείσω τα μάτια να `ρθεις

Και έχει ο ουρανός στο χρώμα
κάτι απ’ τη δική σου εικόνα
όποτε σε παίρνει η αυγή

Κάθε νύχτα σαν σκιά
να σέρνεσαι κοντά και μακριά μου
φεύγεις δακρυσμένη το πρωί

Πώς μπορεί μια ψεύτικη εικόνα
για πόσο ακόμα θα ζεις μέσα εκεί
φύγε και μη με στοιχειώνεις πια