Μου είπες αργά στο σπίτι μην έρθω,
και ήρθα πρωί και λιώμα την πέφτω...
Φταίει η δουλειά που γίνομαι χάλια...
Παρέα μου πια άδεια μπουκάλια...

Σκληρά περνάει μακριά σου η μέρα,
μα εσύ μ’ απειλείς να με κάνεις πέρα...

Γκρινιάζεις πολύ, δε με παίρνει ο ύπνος...
Φτιάχνω καφέ και κάθομαι ξύπνιος...
Αυτή η δουλειά μας έφερε χώρια,
μα φέρνει λεφτά τώρα τα ζόρια...

Νιώθω τον πάγο στο βλέμμα σου πάλι,
δε θες να με βλέπεις σε τούτο το χάλι...
Με θες όπως πριν που ήμουνα χάρμα,
συγγνώμη μωρό μου που έγινα μπάρμαν...

Λίγο η κρίση, λίγο η ανέχεια,
κερνάω σφηνάκια γυναίκες συνέχεια...
Σκληρή η δουλειά μέσα στην κάπνα,
θυσία για σένα και μην βγάζεις άχνα...

Σκληρή η δουλειά μέσα στην κάπνα,
θυσία για σένα και μην βγάζεις άχνα...

Νιώθω τον πάγο στο βλέμμα σου πάλι,
δε θες να με βλέπεις σε τούτο το χάλι...
Με θες όπως πριν που ήμουνα χάρμα,
συγγνώμη αγάπη μου που έγινα μπάρμαν...