Φτάνει ως εδώ η υπομονή, δεν είσαι συ για μένα,
είναι πολλά τα πονηρά κι αμαρτωλά, που μου `χεις καμωμένα.

Δεν ημπορώ να σ’ ανεχθώ και να σε συγχωρήσω,
είσαι γυναίκα πονηρή κι αμαρτωλή και πως να σ’ αγαπήσω!

Φτάνει ως εδώ η υπομονή, ξανά δε με τουμπάρεις,
τράβα το δρόμο που τραβάς, αμαρτωλή, και ζήσε όπως γουστάρεις.