Δεν μπορεί, κάτι λέει ξαφνικά που με καίει
τις βραδιές μέσα μου, μια σκέψη φωτιά.
Πως με τα φιλιά σου, μες την αγκαλιά σου
μάγεψες, τρέλανες, μυαλό και καρδιά.
Άκου και μένα, στο λέω θα γίνουμε ένα...

Δυο σε ένα εσύ κι εγώ, κι αυτή η τρέλα όπου βγάλει
πως μ’ αγαπάς καρδιά μου πες μου πάλι
Δυο σε ένα εσύ κι εγώ, κι η καρδιά τρελά χτυπάει
άλλη μια φορά λες και αγαπάει πρώτη φορά.

Δεν μπορεί να `χω λάθος, το ένιωσα κατα βάθος
πως εσύ τώρα πια μου δίνεις ζωή.
Λιώνω για μια σου λέξη, ξέρω πως έχω μπλέξει
μα αυτό, ευτυχώς, μ’ αρέσει πολύ.
Άκου και μένα, στο λέω θα γίνουμε ένα...