Την ιστορία λένε πάντα πως τη γράφουν
Οι νικητές και ας είν’ καλύτεροι οι χαμένοι
Και ας οδείρονται όσοι δεν καταλαβαίνουν
Πως η ζωή έτσι ήταν πάντοτε φτιαγμένη

Ω Ναπολέοντα, Κοπέρνικε, Αλκιβιάδη
Των αντιπάλων σας τα ονόματα δεν ξέρω
Μεσ’ τα βιβλία δεν τους διάβασα ποτέ μου
Κι όμως αυτό είναι που με κάνει να υποφέρω

Γιατί αν φοβάται κάτι αλήθεια ένας άντρας
Είναι μην ξεβραστεί στη λάθος τη μεριά
Κι αντί για όνομα και δόξα και όλα δαύτα
Αφήσει περιουσία την κακομοιριά

Κι αν τρέμει κάτι η καρδιά μου είναι η ώρα
Που το αποτέλεσμα θα γράψει η οθόνη
Κι ενώ οι κακοί θα κάνουν μπάνιο στην σαμπάνια
Στα αποδυτήρια εμείς θα πάμε μόνοι

Γλυκιά μου καλή ιστορία
Δώσε αν θες και σε μας σημασία
Δεν είναι τα σουξέ η δική μας προίκα
είναι του ταξιδιού η γλύκα

Γλυκιά μου καλή ιστορία
Άντεξα πείνες, στερήσεις και κρύα
Αυτό όμως δεν ξέρω αν θα αντέξω
Να κάνεις ταμείο και να ‘μαι απ ‘έξω

Ομιλία
Ω καλλιτέχνες που δώσατε τη μάχη
Και τα νιάτα σας αφήσατε στης τέχνης το σπουδαίο σκαλοπάτι
Και φάγατε σκατά κι απόσκατα
Και πεθάνατε στην ψάθα με λίγα αμύγδαλα αγκαλιά σε μια γαβάθα
Φόρο τιμής σας έγραψα αυτό το τραγουδάκι
Για να σας καλοπιάσω
Μιας και δεν βλέπω να με θέλουν απ’ την άλλη τη μεριά
Φυλάξτε μου μια θέση εκεί γύρω
Όλα θα είναι καλά, Όλα θα αποκατασταθούν