Κόκκινος ήλιος έγερνε
στης Αφρικής το σώμα
στο Πορτ Σουδάν το σούρουπο
ανάσαινε ακόμα.

Καυτός αγέρας μ’ έπνιγε
μα απ’ αλλού πονούσε
φθινόπωρο στα όνειρα
θάνατος που διαρκούσε.

Άγριο όνειρο ζεστό
δε σταματάς να με μεθάς
σε όποια εξορία κι αν χαθώ
μ’ ακολουθείς, με τυραννάς.

Παίζει ο ορίζοντας κρυφτό
κι έχουμε χάσει ήδη
κι οι προσδοκίες άνεμος
στης ήττας το ταξίδι.

Στη σκέψη μου εγκατάλειψη
κι ανάλλαχτα σεντόνια,
μ’ ένα αποτύπωμα κορμιού
πού `χα λατρέψει χρόνια.