Η νύχτα είναι απίστευτη με ξωτικά γεμάτη
οι τράπουλες σ’ ακολουθούν για να εκδικηθούν
μικρή μου όσοι υπερβάλουνε θέλουν να δείξουν κάτι
γι’ αυτό αδιαφόρησε και πίσω σου θα `ρθούν

Στα λόγια και στα όνειρα εξήγηση μην δίνεις
το σπίτι γίνεται μικρό άβυσσος η ψυχή
όταν το σκάνε οι λαγοί σε βάζουν και τα πίνεις
κι ο χρόνος στο ποτήρι σου παράξενα ηχεί

Ήταν κάτι άντρες, που `λεγαν πως με φοβούνται
ήταν κάτι αγόρια, που δεν `θελαν να με δουν
αυτοί ήταν, που γονάτισαν κι ακόμη με θυμούνται
αυτοί ήταν, που δεν ξέχασαν κι ακόμη μ’ αγαπούν

Ήταν κάτι μάγκες, που `λεγαν πως με λυπούνται
ήταν κάτι τύποι, που `λεγαν πως με μισούν
αυτοί ήταν, που γονάτισαν κι ακόμη με θυμούνται
δεν έχει σημασία πια, μα ακόμη μ’ αγαπούν

Στη χώρα της Αλίκης ζεις
στη χώρα των θαυμάτων
μέσα σε λόγια ψεύτικα
το δρόμο σου θα βρεις
Διέτεξε Βασίλισσα:
Έ ν ο χ η ο ρ α μ ά τ ω ν!
κι εσύ στα δάκρυα πνίγεσαι
μα κάποτε θα βγεις...