Πως βρέθηκα εδώ
σε αυτή τη φυλακή
και όσο μένω μέσα
μ’ αρέσει πιο πολύ

Πετούν καρφιά
και ονόματα
νεκρά πουλιά
ταξίδεψαν

Στους τοίχους που
δεν είχανε
παράθυρα

Οι τοίχοι που δεν είχαν ποτέ τους παράθυρα
τοπία αλλάζουν, στα μάτια μου δάκρυα
οι τοίχοι που δεν είχαν ποτέ τους παράθυρα
ρεμβάζουν τη θέα, κοιτάζουν τα άπειρα
οι τοίχοι που δεν είχαν ποτέ τους παράθυρα
δακρύζουν, ραγίζουν, ξέρουν ό,τι έφυγα

Θυμήθηκα ξανά
τι έγινε έξω εκεί
και όσο μένω μέσα
σε ξέρω πιο πολύ

Βλέπω καθαρά
που κρύβεσαι
ξύνω τη μπογιά
μια θάλασσα

Στους τοίχους που
δεν είχανε
παράθυρα

Οι τοίχοι που δεν είχαν ποτέ τους παράθυρα

Οι τοίχοι που δεν είχαν ποτέ τους παράθυρα
τοπία αλλάζουν, στα μάτια μου δάκρυα
οι τοίχοι που δεν είχαν ποτέ τους παράθυρα
ρεμβάζουν τη θέα, κοιτάζουν τα άπειρα
οι τοίχοι που δεν είχαν ποτέ τους παράθυρα
δακρύζουν, ραγίζουν, ξέρουν ό,τι έφυγα