Σ’ ένα ψεύτικο κόσμο
ζούσα χρόνια κοντά σου
και σε ρόλο κομπάρσου
τα δικά μου δικά σου
τα δικά σου για σένα
τι έχει μείνει για μένα

Δεν μπορεί να μη σου λείπω
όσο περνάει και νυχτώνει
είσαι αγάπη που σκοτώνει
έρωτας που με πληγώνει
σκέψη που μ’ αναστατώνει
τρέλα που μ’ απογειώνει

Σ’ ένα ψεύτικο κόσμο
ζούσα μες στη ζωή σου
κι `μουν αναπνοή σου
μέσα στη φυλακή σου
με σκοτώνει η πληγή σου
γύρνα και απολογήσου

Δεν μπορεί να μη σου λείπω
όσο φεύγει και νυχτώνει
είσαι αγάπη που σκοτώνει
έρωτας που με πληγώνει
σκέψη που μ’ αναστατώνει
τρέλα που μ’ απογειώνει