Το τασάκι αποτσίγαρα γεμάτο,
δυο ποτήρια που κρατώ, άντε άσπρο πάτο
και οι τέσσερις οι τοίχοι συντροφιά μου
στην απέραντη σιωπή, στη μοναξιά μου!...
Σε κερνώ σαν να σαι εδώ και σου μιλάω,
μια παλιά φωτογραφία σου κοιτάω,
δυο κεριά που τρεμοσβήνουν στο τραπέζι
κι η κασέτα της αγάπης μας να παίζει…

Ξεδιπλώνω τη δική μας ιστορία
Μια αγάπη δυνατή χωρίς πορεία!
Ξέρω, υπάρχεις μ’ αγαπάς, μα δεν αντέχω
Μόνος εγώ, Εσύ αλλού και να μη σ’ έχω!…
Και τα πίνω μόνος και παραμιλάω,
λέγοντας σου τόσα, που δε σου έχω πει,
και σου γράφω στίχους και σου τραγουδάω…
κάθε τι που κρύβω, βγαίνει στο χαρτί.

Ρεφραίν
Ξεκλειδώνω την καρδιά μου και δακρύζω
στα κομμάτια της εσένα αντικρίζω,
στην οθόνη του μυαλού μου η μορφή σου
πυρετός και ταραχή η θύμησή σου!