Πάει καιρός που η χαρά δε ζει σ’ αυτό το σπίτι
Για όλα αυτά που σε πονάνε πια δε μου μιλάς
Τώρα που όλα οδηγούν στης μοναξιάς τη λήθη
Μη σταματάς
Να μ’ αγαπάς

Κράτα όσο μπορείς
Κοίτα πιο μακριά
Μεσ’ τη συννεφιά
Φεγγίζει ένα καινούριο φως
Κάνε υπομονή
Κράτα με σφιχτά
Κάπου εκεί για μάς
Γεννιέται ο παράδεισος
Η ζωή θα μας δώσει διπλά
Αυτά που μας χρωστά

Ίσως ήταν κόντρα ο άνεμος για εμάς ως τώρα
Λάθη ίσως κάναμε πολλά κι εσύ κι εγώ
Μα άνοιξε η αγάπη μας μέσα στη μπόρα
Και μ’ αγαπάς
Και σ’ αγαπώ