Δεν αφήνει η χαρά τη λύπη
αμπρουστά να πάει.

Δεν αφήνει δρόμο ίσο
στη ζωή να συναντήσω.

Κρίμα μες στο χώμα να μεις.
Που κι αποθαμένο λάμπεις.

Οχου την υπομονή μου.
Ζω και πέθανες παιδί μου.

Θα νεμένω κάθα βράδυ
να ρθεις, γιε μου, απ τον Αδη