Θυμήσου Ιούλιο στη Σαντορίνη
πάνω σου έσκυβα και ήσουν νερό
όπου σ’ αγκάλιασα κάτι έχει μείνει
Χνάρι από μύθο αλλοτινό

Κορμιά από φως
ολοσκότεινο πως
και ο αγέρας βουβός
βαθύς στεναγμός

Θυμήσου Ιούλιο στη Σαντορίνη
πλοία σύννεφων στον πάνω βυθό
Ξάφνου μεγάλωσε κείνο το ταξίδι
μέσα στων ανθρώπων το γυρισμό

Βαλίτσες, σπρωξιές στο λιμάνι,
φωνές χωρισμού, αγκαλιές
και `συ σαν να κλαις