Ρωτάω, τ’άδειο της μέρας ρωτάω
Ρωτάω, τον εαυτό μου ξανά
Πες ότι θες, πες μου δε φταις
Για το σώμα που πέφτει
Δίχως κάτι να πει, να ρωτήσει γιατί
Να μου δείξει τον φταίχτη

Εγώ θα ’μαι εκεί, πνιχτή συλλαβή
Που κρύβεται μες’την αγάπη
Εγώ θα ’μαι εκεί, οθόνη κλειστή
Αλήθεια πικρή, στην απάτη
Εγώ θα ’μαι εκεί, στου νου σου τα μη
Χρυσόψαρο δίχως αέρα
Εγώ θα ’μαι εκεί, στο τέλος της γης
Πριν φτάσει στο σώμα η σφαίρα

Ρωτάω, το δράκο του πάρκου ρωτάω
Ρωτάω, το δάκρυ τυφλού κοριτσιού
Μήπως ζεις για το χτες, πίσω από τις σκιές
Πίσω από το φεγγάρι
Κι έχεις πια ξεχαστεί σε τροχιές χιαστί
Στου σπιτιού το πατάρι

Εγώ θα ’μαι εκεί, πληγή στην πληγή
Αγκάθι βαθιά μες στο τραύμα
Εγώ θα ’μαι εκεί, λεπίδα ζεστή
Το χέρι που δείχνει το θαύμα
Εγώ θα ’μαι εκεί, στα μάτια σου οργή
Στο σώμα σου μαύρη κηλίδα
Εγώ θα ’μαι εκεί, μια ροκ αφορμή
Που αφήνει, λευκή τη σελίδα