«...Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα
και τη δύναμή σου δωσ’ τη στο φιλί σου...»

Και μιλώντας για ανθρώπους
κοίτα πρώτα, αν μπορείς
στη ζωή σου πρώτος νά ‘σαι
και μετά νά ‘σαι κριτής.

Όταν σου ζητάνε έργα,
θες να δικαιολογηθείς.
Σου ζητάνε την αλήθεια,
ξέρεις μόνο να κρυφτείς.

Κι όταν για τους άλλους γράφεις
τη δική σου κριτική,
τους μειώνεις και τους θάβεις
πάνω απ’ όλους ν’ ανεβείς.

Θα σε πιάσω, άνθρωπέ μου
κι αν ακόμα πέσω εγώ.
δε θα ανεχθώ στο μέλλον
να γελάς όταν μιλώ.

Και μιλώντας για ανθρώπους
κοίτα πρώτα, αν μπορείς
στη ζωή σου πρώτος νά ‘σαι
και μετά να ‘σαι κριτής.

Όταν σου ζητάνε έργα,
θες να δικαιολογηθείς.
Σου ζητάνε την αλήθεια,
ξέρεις μόνο να κρυφτείς.

Κι όταν για τους άλλους γράφεις
τη δική σου κριτική,
τους μειώνεις και τους θάβεις
πάνω απ’ όλους ν’ ανεβείς.

Θα σε πιάσω, άνθρωπέ μου
κι αν ακόμα πέσω εγώ.
δε θα ανεχθώ στο μέλλον
να γελάς σαν τραγουδώ.