Το τρύπιο πανταλόνι μου
Και το στενό σακάκι
Τραγούδησα για μια ζωή
Κι ελπίδα που θε νά ‘ρθει.

Κι ήρθε μια μέρα βροχερή,
με μαύρο μάγισσας μαλλί,
μια όμορφη, πλούσια γυναίκα
ν’ ακούσει εμένα το μικρό
για μια ζωή να τραγουδώ.

Με κοίταζε με κάτι μάτια,
μαύρα, μεγάλα, μπογιές γεμάτα.

Δεν άκουγε, με κοίταζε
σαν νά ‘μουνα παιδάκι
που έτρεχε από πάνω του
ο έρωτας ρυάκι.

Κι ας τραγουδούσα στα παιδιά
για μια ωραία νύχτα
που θά ‘ρθει, ναι, στ’ αληθινά,
που θά ‘ρθει, ναι, στ’ αλήθεια.