Φωνή που χάνεται
και πνίγεται στο πλήθος
η φωνή σου.

Ζωή που κρέμεται
στο έλεος των λίγων
η ζωή σου.

Γι’ αυτό τις νύχτες σε κρατώ
και σε σφιχταγκαλιάζω,
μήπως και διώξω τον καημό
μ’ αγάπη σε σκεπάζω.

Ματιά που βούρκωσε
στα άδικα μάτια του κόσμου
η ματιά σου.

Καρδιά που ράγισε
και κόπηκε στα δύο
η καρδιά σου.