Σ’ άρεσε καιρό,
ώσπου κάποτε το ‘δειξες,
δεκαπέντε εσύ και εκείνος τριάντα.

Σ’ άρεσε καιρό,
μέχρι εκείνο τ’ απόγευμα.
οι δικοί σου εκδρομή και εσείς στη βεράντα.

Σοκ, σοκ, σοκ,
άλλον ήξερες κι ήθελες.
Σοκ, σοκ, σοκ,
Θεέ μου, γύρνα το πλάνο.

Σοκ, σοκ, σοκ,
σε πονούσε και σ’ έβριζε.
Θεέ μου, τώρα ας πεθάνω,
Θεέ μου, αν είσαι εκεί πάνω…

Σ’ άρεσε καιρό,
ώσπου αυτός που αντίκρισες,
του μυαλού σου ο Θεός είχε γίνει ένας άλλος.

Σ’ άρεσε καιρό,
τον ονειρευόσουνα,
δεκαπέντε χρονών, αγκαλιά με το χάος.