Περίλυπος μα αποδεκτός
στην παρασκιά σου φως,
παράκουσμα και μοναχός,
παραλογή μα παγερός.
Ξεκάμωμα απ’ τη παινεσιά,
ξαπόσταμα και μοιρασιά,
ξάνοιγμα και μαγαρισιά,
ορφάνια και αστοχασιά.
Πού να σκεφτώ
για ‘μένα κι όσα αγαπώ;
Πού να κρυφτώ;
Σε πόσα μέρη να κοπώ;
Αβράδιαστος ο σεβασμός
κι εγώ σφαχτάρι κι ορισμός,
αγκούσα και αλαργεμός,
ασπάλακας ο ξεπεσμός.
Πού να σκεφτώ;
Φέρε μου λίγο απ’ τη ζωή...
Πού να σκεφτώ
για μένα κι όσα αγαπώ;

Τα‘καμα ιστόρηση και πέθανα για `σένα.
Πού να σκεφτώ;
Πού να σκεφτώ για μένα;