Ψυχές και σπίτια ακόμα
μ’ ανοικτές πληγές
Κι έμενε ο κοσμάκης
σε κλειστές αυλές
Τα βράδια σινεμά,
δυο έργα τρεις δραχμές
Και τα τραγούδια παίζανε
ρομβίες και γραμμόφωνα
Ασπρόμαυρα τραγούδια
που ματώνανε

Ασπρόμαυρες ταινίες
που λυτρώνανε

Κι είχανε τα μπαλκόνια
θέα στο σινεμά
Τσούρμο η γαλαρία
στο ακατάλληλο
Όνειρα σ’ άσπρο μαύρο
τρεις δραχμές τα δυο
Τραγούδι ερωτευμένο
σε μια τσάντα κλεισμένο
Τέσσερις το βαρύ
πέντε το απτάλικο

Σαν ασπρόμαυρη ταινία ζει και ξαναζεί
Το δικό σου το τραγούδι το ρεμπέτικο
Να γελάει και να κλαίει σαν μικρό παιδί
Μια ασπρόμαυρη αλήθεια σ’ ένα κόσμο ψεύτικο