Κάποια ζούσε μέσα σ’ ένα κινέζικο βάζο
κι ήταν διάσημη γι’ αυτό στοίχημα βάζω
βασίλισσα της όπερας και του χορού
μεταξένια ομορφιά φωνή αηδονιού
κι όλοι την υμνούσαν κυρία της ευτυχίας
πριν κατέβει το κατώφλι της απελπισίας

κι ένας άλλος μέσα σε κοχύλι του ωκεανού
έγραφε ποιήματα για νεράιδες του φεγγαριού
της αστροφαντασίας τα πέλαγα αρμένιζε
και το χρυσάφι και η δόξα μόνο τον ερέθιζε
κι όλοι τον υμνούσαν σαν κύριο της ευτυχίας
πριν κατέβει το κατώφλι της απελπισίας.

Μια άλλη που είχε οίκο ανοχής
απ’ τα εννιά της στα βάθη της ανατολής
κι ότι έπιανε γινόταν ασήμι και χρυσό
ήτανε διάσημη για τον αιώνιο οργασμό.
κι όλοι την υμνούσαν κυρία της ευτυχίας
πριν κατέβει το κατώφλι της απελπισίας

Κι είναι τώρα όλοι τους φίλοι μου καρδιακοί
να τριγυρνάνε για πάντα εκεί χωρίς ψυχή
εκεί μύθος κι αλήθεια ερωτευθήκαν τη ζωή
κρεμάσανε τα όνειρά τους σε μια κλωστή
κι αν λέτε πως είναι γεννήματα άρρωστης φαντασίας
να ’χετε το νου σας πριν κατέβετε
το κατώφλι της απελπισίας.