Απόψε βγήκαμε μια βόλτα στο κέντρο
μέθυσα τόσο που σωριάστηκα κάτω
Όλοι είμαστε μάρτυρες αυτής της μιζέριας
που σκεπάζει αυτήν την πόλη απ’ άκρη σ’ άκρη
Οι παλιοί συμμαθητές μου έχουν όλοι τώρα αμάξια
όμως πληθαίνουν οι γέροι που ψάχνουν στα σκουπίδια
Όλοι μας ζούμε σε αυτή τη φτώχεια
που εξαπλώνεται προς όφελος λίγων

Πυροβολισμοί στο βάθος του δρόμου
τρέχουμε όλοι και αστυνομία δίπλα
Δε χρειάζεται στ’ αλήθεια κανείς να ανησυχεί
τώρα που έχουμε τους μπάτσους τριγύρω
Αργά κάθε βράδυ οι δρόμοι ερημώνουν
σειρήνες πληθαίνουν στο πέρασμα του χρόνου
Μπλε φώτα περιπολούν την πόλη
έγκλημα θέαμα, η λαγνεία του δρόμου

Ψάχνω να φύγω μακριά από όλα αυτά
να τρέξω, να σωθώ, να κρυφτώ κάπου αλλού
στο δικό μου παράδεισο, στο προσωπικό μου νησί
Το μυαλό μου δεν αντέχει τόση πίεση
γι’ αυτό ανακατεύομαι στο πλήθος
να μην παίζω με τη φωτιά
Κυκλοφορώ μες την ασφάλεια της σιωπής μου
στην καταιγίδα ας βγουν άλλοι μπροστά

Εδώ είναι η κόλαση κανείς δε θα ξεφύγει
οι πόρτες είναι σφραγιστές
Το ανθρώπινο γένος χτίστηκε μόνο του
σε βάναυσους νόμους και πόλεις φυλακές
Ήρθες στον κόσμο για να ζήσεις μες τη βία
θα μάθεις, το θες δεν το θες

Μην χάνεις τον εαυτό σου σε τοξίνες εξουσίας
σημαδεύουν πάντα στο μυαλό
Μην χάνεις τον εαυτό σου σε αυταπάτες ευφορίας
σημαδεύουν πάντα στο μυαλό
Απ’ όλα τα πρόσωπα του απάνθρωπου συστήματος
δεν υπάρχει ούτε ένα πιο καλό