Φεύγει ὁ Σίμος σήμερα· ἡ ὥρα νά᾿ν᾿καλή,
νὰ φᾶμε κά᾿να κότσυφα, ὀρτύκι καὶ πουλί.

Τοῦ ἔγινε μετάθεση κι ἔληξε ἡ θητεία
κι ἐμεῖς ἂς τὴν ξεχάσουμε τὴ μαύρη ἑξαετία.

Φεύγει ὁ Σίμος καὶ γι᾿ αὐτό, σουσουκαραῖοι, κλάφτε·
τσίχλες, κοτσύφια, τρούτσινες, στὰ μαῦρα νὰ τὰ βάψτε.

Γιορτὴ μεγάλη ἔχουνε ὁ Φλιᾶς κι ὁ Σαρκαφλιᾶς·
πανηγυρίζει ὁ Καναβός, ὁ Λάμπρος κι ὁ Μηλιᾶς.

Τι ὠφελεῖ κι ἂν ἔπιανε καθημερινῶς τὰ δόχια,
ἀφοῦ γυρνοῦσε κι ἔβρισε στὴ μηχανή του βρόχια;

Ὁ Τοῦρκος λέει πὼς μυαλὸ δὲν ἔχουν οἱ ψηλοί,
ἴσως γι᾿ αὐτὸ δὲν φάγαμε κότσυφα καὶ πουλί.

Ἐμέν᾿ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲ μ᾿ ἔκανε κακό·
μ᾿ ἀκόμα κι ἂν θὰ μ᾿ ἔκανε, τὸ δίκιο θὰ τὸ πῶ.

Ὁ Σίμος εἶναι δασικὸς καὶ τὴ δουλειά του κάνει,
μὰ τὸ χωριὸ θέλει φωτιά, πού ῾χει πολλοὶ ῥουφιάνοι