Δεν έχω να γράψω για τίποτα πια
ιδέες και λάθη όλα είναι σχετικά
Δε θέλω να γράφω, στιχάκια μισά
Πολλές αντιρρήσεις και αμφισβητήσεις
βαρέθηκα πια

Μόνο εμείς, γίναμε άγγελοι χωρίς φτερά
Μόνο εμείς θα πετάμε με το νου και την καρδιά
Μόνο εμείς, μ’ ανοιγμένα πανιά
ταξιδεύουμε εκεί, που δεν έχει βροχή

Μόνο εμείς, ακροβάτες που δε βλέπουν χαμηλά
Στο κενό οι φόβοι, στο κενό κι η μοναξιά
Μόνο εμείς με το βλέμμα μας ψηλά
κι ας πονάει η ζωή είναι τα λάθη μας η αρχή
Είναι τα πάθη μας σιωπή
που δε φοβάται πια, δε φοβάται πια, δε φοβάται πια

Φωνάζω, μιλάω, πονάω, γελάω
Φωνάζω, μιλάω, άκουσέ με...σ’ αγαπάω