Αν θες να ζεις την αλήθεια σε δικιά σου ψευτιά
όλα αλλάζουν και φαίνονται ίδια, θυμίσου είναι φίδια
Λοιπόν δηλητήριο προσπαθούν να σου περάσουν,
θάνατο κράζουν, θέλουν να χαράξουν τον ουρανό
μα είναι αθάνατος, ανοίγει ;;

Kανένας πόνος δεν είναι αρκετός
σε ένα κρότο άκουσε ο χορός
γέμισε τρελούς συνειρμούς,
μελωδικούς ενοχλητικούς
μα υπάρχει φως, φύσηξαν ανέμοι
τα πήραν όλα μα ήρθαν κι άλλα καλά, κακά
μα ακόμα συνεχίζεις, η πληγή κλείνει
η ζωή μοιάζει με στάχτη, σβήνει,
κάτι άλλο είναι αυτό που θα μείνει
Από ψηλά φαίνεται η γκρίζα πόλη
σαν παιχνίδι και εμείς στο στολίδι σε διάφορα είδη
άσπρο, μαύρο, όνειρο, κουράγιο

Θα αναζητώ ελευθερία μέχρι να `ρθει το τελευταίο ναυάγιο
Περιμένουμε το κύμα να μας βγάλει στην αμμουδιά
Είναι το ταξίδι αυτό που αξίζει τελικά

Κι η γη φτάνει την αυγή
για να σου πει
πως η σιωπή ένα πρωί
σαν καρπός και αυτή θα φυτευτεί

Καρποί λέει πως ανθίζουνε μ’ ένα φιλί
σε τούτη τη ξεραμένη σκληρή γη
Βαμβακερές σκέψεις του καπνού
ποτισμένες με κρασί
Χαθήκαμε μαζί με την ευχή
στροβιλίζοντας το αιώνιο

Αγκάλιασε τη ζωή και πήδα στο κενό
στη θάλασσα που απλώνεται μπροστά σου,
στη θάλασσα που είναι ένα όνειρο τρελό
στ’ ασπρόμαυρο να βρεις τα χρώματά σου

Άσ’ το μέλλον να `ρθει μόνο του
Είμαστε μικροί ουρανοί,
ανθρώπινοι πλανήτες σε γιορτή

Κι η γη φτάνει την αυγή
για να σου πει
πως η σιωπή ένα πρωί
σαν καρπός και αυτή θα ανθίσει

Κανένας πόνος δεν είναι αρκετός