Πάντα μυστικά μες στις λοξές ματιές τον έρωτα ακουμπάς
και θηλικά τα λόγια σου μασάς σαν το στοιχειό

Nύχτες στο μισοσκόταδο του μαγαζιού,
μεθάς με το ποτό του αρσενικού κι αποτρελένεσαι για δυο φιλιά.

Kι όταν μακραίνει η ουρά της προσμονής
βλέπεις πως δε σ’ αγάπησε κανείς
τα χρόνια σου χλωμιάζουν στο πιοτό
κι οι νύχτες σου μυρίζουν πυρετό
Λοξοκοιτάς τα πόδια της μικρής,
τον έρωτά της πας να κλέψεις, προσπαθείς
μα πάντα φεύγεις με το χέρι σου αδειανό

Mοιάζουν οι νύχτες κι όχι μη μου λες
σταθμοί που σε γυρνάν πάντα στο χθές
το μάτι σου θολώνει απο αγωνία
όλα σου κλείνουν το λαιμό σαν ασφυξία
αύριο θα πληρώνεις ακριβά
το χάδι σου θα τρέμει νευρικά
μπροστά στα μάτια ενός πιτσιρικά

Kι είναι παιχνίδι δίχως τελειωμό,
έργο δικό μας εφιαλτικό,
για δυο στιγμές αδυναμίας όλη η ζωή σου μια γραμμή υποψίας,
βήματα μυστικά στα σκοτεινά, χέρια που ψάχνουν πάντα στα τυφλά,
νύχτες που δεν τελειώνουν πουθενά.