Θάβουν βαθιά το πρόβλημα μέσα σε σχέδια νόμων
Κι όλοι ενοχλούνται αν ποτέ το δουν μπροστά τους
Κανείς από κοντά δεν τ’ αντιμετωπίζει
Άγνοια πάντοτε θα το σκεπάζει

Νάρκη στο νου μου αφήνει κενά, τα νέα με τρομάζουν
μου φτύνουν το χθες, "πού ήμουν;" ρωτάω
Φαρμάκων αγκάλιασμα, ζάλη

Κι άλλο, κι άλλο της άγνοιας έγκλημα
Έγκλημα, έγκλημα, έγκλημα...

Τα όπλα των σωτήρων μου πάνω μου είναι στραμμένα
Τώρα υποτάχθηκα στην άγριά μου φύση
Κανείς δεν μπορεί να μ’ αντικρίσει
Τα χρώματά μου είναι θαμπά

Κι άλλο, κι άλλο της άγνοιας έγκλημα
Έγκλημα, έγκλημα, έγκλημα...