Ξαπλωμένος μπρούμυτα και ακούω μουσική
και το ντουμάνι φτάνει στο ταβάνι
Κι από τον πρώτο όροφο μέχρι το ρετιρέ
ο σπιτονοικοκύρης και όλοι οι ένοικοι οι ρουφιάνοι

πίσω απ’ την πλάτη μου σκάβουν τον λάκκο μου με φτυάρια

Ξαπλωμένος μπρούμυτα, οι αισθήσεις μου νεκρές,
το σώμα στην ψυχή μου δεν ανήκει
Ο πρώην εγκέφαλος μου έγινε χωματερή
και το στομάχι μου έγινε μια φαρμακαποθήκη

Πάρτε τη σάρκα μου να την πετάξετε στα λιοντάρια

Τα απολωλότα πρόβατα τα φάγανε οι λύκοι
και αυτά που `μείναν στο κοπάδι τα `φαγε ο βοσκός
Και τούτη την Πρωτοχρονιά θα την περάσω μόνος
Κακή σας μέρα άρχοντες και αρχή κακός σας χρόνος

Δεν αξίζει φράγκο η ζωή μέσα στη γυάλα
Δεν αξίζει φράγκο η ζωή μες στο κλουβί
Δεν αξίζει φράγκο, θα ανάψω τη μπουκάλα
Δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς ανατροπή

Ξαπλωμένος μπρούμυτα το σκέφτομαι συχνά,
το σύστημα μας κέρδισε και πάλι
Ο τάφος μας το σύμβολο της νίκης τους ξανά
και μπάτσοι γύρω γύρω να γελάνε με καμάρι

Μα μέσα απ’ τα πτώματα θα αναδυθεί μια ουσία
που θα βρωμάει φριχτά
ο ψώφος θα τους έφερνε ασφυξία

Περπατώ στο δρόμο και με βλέπουνε γνωστοί,
όλοι γαμημένες κουτσομπόλες
Για πες το πρόβλημά σου, σε λυπόμαστε ρε συ
Ωστόσο γιατί είσαι έτσι; Ξέρουμε τις λύσεις όλες

Κοίτα στα μάτια τους μια τρομερή υποκρισία
Να `χω φρικάρει εντελώς μέσα από αυτή την ιστορία

Έχω φρικάρει εντελώς και δεν αντέχω άλλο
και τ’ αυτοκίνητά σας κάνουν θόρυβο μεγάλο
Είμαι μια φωτιά που μόλις έχει ανάψει
να κάψει τα κωλάδικα και τη δημόσια τάξη

Δεν αξίζει φράγκο η ζωή μέσα στη γυάλα
Δεν αξίζει φράγκο η ζωή μες στο κλουβί
Δεν αξίζει φράγκο, θα ανάψω τη μπουκάλα
Δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς ανατροπή