Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα
Δεν έχει άνοιξη χειμώνες και γιορτές
Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα
Όλες οι μέρες μοιάζουν καθημερινές
Δεν έχει κήπους κρεμαστούς και άλλα παρόμοια εφέ
Μόνο τρισάθλια υπόγεια που ο ήλιος δεν τα βλέπει ποτέ
Υπάρχουν μπόλικοι ανθρώποι
Μα δεν υπάρχει ανθρωπιά
Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα
Θα σε φάει η μοναξιά

Μες στην απέραντη πόλη
Δες την απέραντη πόλη…

Στη τσιμεντένια Βαβυλώνα
δεν έχει αξία το φεγγάρι και ο ουρανός
Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα
Η ηλιθιότητα έχει γίνει αυτοσκοπός
Στους υπονόμους κολυμπούν μεταλλαγμένα τρωκτικά
Και στα γραφεία καραδοκούν γραβατωμένα αρπακτικά
Την λέπρα του 20 αιώνα θα την νιώσεις θα την αισθανθείς
Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα
Την ζωή σου θα την σιχαθείς

Μες στην απέραντη πόλη
Δες την απέραντη πόλη…

Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα
Ζόμπι άνθρωποι να κοιτάζουνε TV
Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα
Όλοι οι κάτοικοί της μοιάζουνε νεκροί
Και οι άστεγοί της δεν το βλέπουν στα μάτια τους το φως
Όλα τα βλέπει από πάνω ο Μεγάλος Αδελφός

Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα έχουν όλα πια χαθεί
Στην τσιμεντένια Βαβυλώνα την ζωή μου έχω σιχαθεί

Μες στην απέραντη πόλη
Δες την απέραντη πόλη…