Τίποτα δε μ’ άφησες ποτέ να καταφέρω,
και τα φτερά μου έκοψες πριν καν τα ανοίξω,
με ψέματα με γέμισες, μου έκλεισες τα μάτια,
κάθε ελπίδα μου έσβησες το όνειρο να αγγίξω.

Φοβάμαι σαν εσένα να μην καταντήσω,
χιλιάδες ελπίδες να μη χαραμίσω,
αιώνια ματαιόδοξος, για πάντα απελπισμένος,
αναίσθητος, αδιάφορος,

Φοβάμαι σαν εσένα να μην καταντήσω,
χιλιάδες ελπίδες να μη χαραμίσω,
αιώνια ματαιόδοξος, για πάντα απελπισμένος,
μια ζωή υποταγμένος.

Στην ψυχή μου σκάλισες τα μαύρα σου σημάδια,
και με μανία με βύθισες σε μια αιώνια νύχτα,
μου βούλωσες το στόμα λόγια αγάπης να μη βγούνε,
τώρα εμπρός τα νύχια σου στην καρδιά μου μπήχ’ τα.

Φοβάμαι σαν εσένα να μην καταντήσω,
χιλιάδες ελπίδες να μη χαραμίσω,
αιώνια ματαιόδοξος, για πάντα απελπισμένος,
αναίσθητος, αδιάφορος,

Φοβάμαι σαν εσένα να μην καταντήσω,
χιλιάδες ελπίδες να μη χαραμίσω,
αιώνια ματαιόδοξος, για πάντα απελπισμένος,
μια ζωή υποταγμένος.

Εγώ όμως πιστεύω σ’ αυτά που θέλω να κάνω,
με μίσος από πάνω μου τα δεσμά τινάζω,
φυλάξου εσύ κι όμοιοι σου και αν αντέχεις κοίτα,
να, με μια κίνηση τον ουρανό αρπάζω.

Τα όνειρά μου είναι οι εφιάλτες σας,
με μίσος θα γκρεμίσουν τις αυταπάτες σας...